A beleza do bosque de albaricoque

Pensou que foi só un accidente que o devolveu mil anos por un raio canalla. Pouco sabía que alguén levaba décadas agardando alí. A súa chegada devolveu a unha persoa de entre os mortos e volveu reunila co que perdera. A través dunha serie de coincidencias, el e a persoa que estivera agardando chegaron a coñecer, coñecerse e quererse. As cordas do destino que as uniron, derivadas dos fíos rotos dunha xeración anterior. A beleza permanece incluso cando o Bosque de Damasco non florece máis, a historia do seu amor e traxedia, da que só falan os murmurios ao vento.